Is doodgaan het einde? Is doodgaan überhaupt mogelijk? Ben je avontuurlijk genoeg om samen met mij, met een open houding, hiernaar te kijken? Ben je bang voor de dood? Als je doodgaat, wie of wat denk je dan dat er doodgaat? Geloof je dat er niks is na de dood? Of geloof je in een leven na de dood? En waar baseer je dat op? Is dat je meest logische conclusie op basis van een collectie van verschillende ervaringen die je opdoet in je leven? En wie zegt je dat deze ervaringen op waarheid berusten? Dachten we niet allemaal dat Pythagoras gek was toen hij als visionair beweerde dat de aarde rond moest zijn? Denk je dat dit nu anders is met overtuigingen van deze tijd?
Een overtuiging die tot op de dag van vandaag “leeft”, is de overtuiging dat je doodgaat. Vroeg of laat. Mijn vraag aan jou is: Wie denk je wel dat je bent? Ben je er van overtuigd dat je een lichaam bent? Lichamen gaan inderdaad dood. Lichamen ontstaan door celdeling, worden geboren, groeien, takelen af en ontbinden. Geloof je werkelijk dat je dat bent? En als je dat denkt, hoe zou je het vinden om deze gedachte te heroverwegen? Veel slechter kan het toch niet worden…?
Ik heb lang gedacht een compromis te kunnen sluiten door te geloven een lichaam te zijn met een goddelijke kern erin. Maar waar in mijn lichaam zit dat dan?… In mijn hoofd? In mijn fysieke hart? Hahaha, dat past niet! Ik ben of een lichaam of de goddelijke kern. Zodra ik een compromis probeer te sluiten, sluit ik mijn goddelijke kern buiten mijn bewustzijn. God doet niet aan compromissen.
Mijn blogs zijn ingedeeld in alinea’s. Je doet er goed aan om even te stoppen met lezen na iedere alinea. Neem een paar teugen adem. Overweeg waar dat wat je zojuist hebt gelezen waar is in jou. Komt er weerstand boven? Wakkert het een vuur in je aan? Geef het de ruimte. Ervaar wat je moet ervaren. Daar kun je niet omheen.
Tijd voor de volgende alinea?
Zeg eens: “IK BEN…” En vul daarachter niks in. Laat het zijn zoals het is. Laat het stil worden. Laat de “leegte” gevuld worden met de Ik-Ben-Aanwezigheid. Je kunt het nu doen terwijl je dit leest. Als je tegelijk om hulp vraagt van het Goddelijke (Onze bron, God, Liefde, Engelen, Licht) kan het je getoond worden…
Dat wat je getoond wordt, hoef je niet te begrijpen. Het is wat het is. Door het in te vullen of te interpreteren, begrens je het. Het kan niet meer zijn wat het is. Je bent puur Bewustzijn. Jouw gedachten creëren jouw ervaringen. Alle overtuigingen die je hebt worden op een manier uitgedrukt in vorm. Je bent wat je denkt dat je bent. Hoe groot wil je denken? Hoe ver sta jij jezelf toe te gaan? Dit is een hele krachtige boodschap en het verandert je leven zodra je je er voor opent. Geef je het een kans?
Liefs, Nico
Bij IK BEN kan zoveel moois verschijnen, geeft het een kans!! God IS, I AM, halleluja.
Ik ben zelf erg blij met mijn lichaam. In mijn lichaam zijn alle ervaringen opgeslagen waar ik niet altijd bij kom met mijn hoofd en mijn bewustzijn. Op het moment dat ik wel de draagkracht heb om er bij te komen dan zijn ze er nog. Geweldig toch. Kan het alsnog gaan bewegen en kan ‘ik’ transformeren.
Mijn lijf weet ook of iets klopt, wat de waarheid is. Mijn felt sense is niet om de tuin te leiden, niet omkoopbaar, is eenvoudig en altijd waar.
Mijn ziel heeft in dit leven mijn lijf heel hard nodig.
En mijn verstand heb ik nodig om mijn hart goed te verstaan.
Als ik zeg: Ik ben …. dan ben ik volledig aanwezig in mijn lijf en (dus) in dit leven.
En voel ik dat ik een deel ben van een veel groter geheel.
Hoi Liselotte,
Dank je wel voor je reactie. Erg waardevol, omdat ik kan voelen dat het van diep komt.
Zou je nog eens dieper willen kijken naar het thema van dit Blog? Mooi thema voor een inspiratieavond!
Liefs, Nico
Hoi Nico,
Mooi vraagstuk. Ik denk dat een ieder voor zich zijn/haar antwoord mag invullen. Ik denk niet dat mijn leven ophoud na de dood, maar dat mijn ziel opnieuw geboren/getransformeerd wordt. Je lichaam is zeker wel van belang. Je voelt hier diverse belevingen mee, waar je op dat moment bewust of niet een keuze in maakt. Wegstoppen of direct verwerken.
Ooit hoorde of zag ik het verhaal van een man, die zijn eigen geboorte meegemaakt had. Als kind was hij al wijs en vond al die “kinderpraat” maar onzin. Een soort oude ziel in een jong lichaam, waarbij de wijsheid gewoon meegekomen is. Geweldig om te zien.
hartelijke groet, Mariska
Dank je wel. Liefs, Nico