The drop with the solution

Geplaatst op 12 oktober 2021 door Wakker Onderwijs

Once upon a time there was a group of drops in the Sea who got together to talk about what the Sea was. One said: “The Sea is infinite, without beginning and without end.” The other said: “The Sea is beyond our imagination, we are but drops.” One also said: “Only when we evaporate will we be reunited with the Sea.” Then a shiny drop of water came forth and said, “I am the waves and the shore. I am the evaporation and the rain. I am the water with all her life. I am the Sea!” Everyone looked at the shiny drop in bewilderment. No one wanted to believe her until, all of a sudden, she dissolved. The other drops looked a bit shaken. “She must have returned to the Sea. I hope one day we will be there too. We might be happy there forever.”

De druppel met de oplossing

Geplaatst op 12 oktober 2021 door Wakker Onderwijs

Click here for the English version

Er was eens een groep druppels in de Zee die samen kwamen om te praten over wat de Zee was. De ene zei: “de Zee is oneindig, zonder begin en zonder eind.” De ander zei: “de Zee gaat boven ons voorstellingsvermogen, wij zijn slechts druppels.” Ook zei er eentje: “Pas als we verdampen, zullen we weer verenigd worden met de Zee.” Toen kwam er een stralend druppeltje water naar voren en sprak: “Ik ben de golven en de branding. Ik ben het verdampen en de regen. Ik ben het water met al haar leven. Ik ben de Zee!” Iedereen keek de stralende druppel verbijsterd aan. Niemand wilde haar geloven totdat ze, zomaar ineens, oploste. De andere druppels keken wat beteuterd. “Ze is vast teruggekeerd naar de Zee. Ik hoop dat wij op een dag daar ook zullen zijn. Daar zullen we vast voor altijd gelukkig zijn.”

Hoe de wereld gehypnotiseerd wordt en hoe ermee te stoppen

Geplaatst op 11 januari 2021 door Wakker Onderwijs

Het volgende artikel is door Yvette Rooding geschreven. Normaal plaats ik hier alleen eigen inhoud. Maar voor dit belangrijke bericht maak ik graag een uitzondering.

Een vriendin van mij is huisarts en haar man werkt bij de bank. Zij vertelt hem uiteraard alles over het virus en zo vertelt zij hem ook dat sommige maatregelen, zoals het mondkapje, niet werkelijk zin hebben. Toch loopt hij de hele dag met een niet werkend mondkapje op en gelooft hij zijn vrouw niet. Zij heeft hiervoor gestudeerd, ze zijn 25 jaar getrouwd en hij weet dat zij nooit tegen hem zou liegen. Hoe kan dat nu? Waarom gelooft hij Mark en Hugo en niet zijn eigen vrouw? Het antwoord is (voor ons) heel simpel: Hij is gehypnotiseerd en is zich daar niet van bewust! Dit geldt voor vele andere mensen en ook zij zijn zich hier niet van bewust. Zij beseffen niet dat zij massaal gehypnotiseerd zijn en vastzitten in één zeer negatief en angstig verhaal.

-WAAROM DENKEN WIJ DIT TE WETEN?-

Uiteraard is dit onze visie maar waarom wij gezamenlijk deze visie delen is omdat wij als hypnotherapeuten twee zaken zien:

Wij zien hoe onze technieken uit de NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) en hypnose openlijk worden toegepast. En wij zien het, omdat wij deze technieken therapeutisch toepassen en als zodanig heel goed kennen en daardoor ook herkennen.
Wij zien hoe enorm veel mensen vol stress, woede en angst vastzitten in dit hypnotische verhaal van de overheid en niet meer open (kunnen) staan voor andere standpunten en ideeën.

Dit baart ons zorgen omdat wij, als geen ander, beseffen welke effecten dit op de langer termijn heeft voor deze mensen individueel. Zowel mentaal, emotioneel maar ook fysiek raken veel van deze mensen uitgeput. Maar wij hebben ook zorgen vanwege de polarisatie en afscheiding in de maatschappij die deze massahypnose te weeg brengt. En dus hebben wij besloten om onze ‘koppen bij elkaar te steken’ en als professionele hypnotherapeuten mensen in te lichten over hoe onze technieken, door onze overheid en in andere landen, ingezet worden. We hopen begrip te kweken én wellicht wat zaadjes te planten om mensen hierdoor bewust(-er) te maken van wat er, volgens ons, gebeurt.

-DE TECHNIEKEN-

We zien hoe deze leiders heel bewust deze angstcultuur blijven handhaven door te ‘framen’. Zij vertellen het verhaal over het virus door specifieke woorden te gebruiken die afschuwelijke beelden in onze (toch al angstige) geest oproepen. Of je bijvoorbeeld zegt: “het is druk op de IC’s omdat vooral oudere mensen van boven de 80 jaar dit virus niet goed aan lijken te kunnen en een percentage overlijdt hier dan ook aan” zal een totaal ander beeld en dus gevoel oproepen dan als je bijvoorbeeld zegt: “De afschuwelijke hoeveelheid doden op de overvolle IC’s geven de overwerkte en onderbezette zorg enorme stress” Door deze laatste zin gaat ons eigen overlevingsmechanisme gelijk op tilt! “Wij kunnen er allemaal aan sterven, is er misschien geen ruimte op de IC, als ik ziek word waar moet ik heen”.

Je begrijpt dat de manier waarop je vertelt enorme impact heeft op de mens die luistert.

De herhaling van deze zinnen, de woorden in overtreffende trap, de koppelwoorden en de manier waarop zij zinnen afbuigen zorgen ervoor dat het opdrachten worden die direct in ons onderbewustzijn (kunnen) belanden. Wij zien met lede ogen aan dat in ons land (maar ook in andere landen) op een heel specifieke manier suggesties rechtstreeks in het onderbewustzijn van de mensen worden gezet.

Wij gaan niet in op de achterliggende motivatie hiervan omdat we daar alleen naar kunnen gissen maar het voelt in ieder geval niet oké voor ons. Door voortdurend deze angstige en vaak zeer overbodige priming, blijven mensen in hun Freeze-, Flight- of Fight-modus, wat zeer ongezond is voor ieder mens. Als deze heftige en zeer angstige concepten voortdurend herhaald worden door zowel de leiders als de reguliere media dan wordt het iemands waarheid, zonder dat diegene daar bewust voor kiest! Dat heet ook wel: Subliminaal Programmeren.

-POSITIEF EN NEGATIEF-

Wij, hypnotherapeuten, gebruiken ook deze technieken. Maar dan in overleg met de cliënt (!) én om positieve en helpende suggesties in iemands onderbewustzijn te creëren. Zo kan de cliënt uit zijn negatief hypnotische verhaal komen.

-WANNEER BEN JE ONTVANKELIJK VOOR HYPNOSE?-

Iedereen is in meer of mindere mate ontvankelijk. Immers als jouw moeder je 20 keer vertelde dat je iets op een bepaalde manier moest doen, dan zit dat als een programma in jouw onderbewustzijn en doe je die handeling nu nog steeds zo. Hypnose betekent dat je suggesties aanneemt als ‘waarheid’. Dat gebeurt meestal heel gemakkelijk als je kind bent. Dan sta je open en vertrouw jij op jouw ouders en leraren/omgeving. Als je ouder wordt zal je pas nieuwe suggesties aannemen als je de ander vertrouwt. Vaak zijn dat mensen waar je tegenop kijkt. Artsen zijn zo’n mooi voorbeeld. Daar nemen we vaak zonder nadenken van aan, dat het klopt wat zij zeggen. Daarnaast neem je heel gemakkelijk alles aan als je dus in een gehypnotiseerde staat bent (mits datgene, wat er tegen jou gezegd wordt, niet tegen jouw waarden en normen ingaat). Dan zal je suggesties onbewust opslaan en geloven.

-WAT IS EEN HYPNOTISCHE STAAT?-

Dat is een trance-staat. Een ontspannen toestand waarin je ontvankelijk bent voor de suggesties van de hypnotiseur. Het is een situatie waarin de kritische mind even zijn mond houdt en jouw brein-activiteit onder de 14 hertz zit. Je kunt deze hypnotische staat op (grofweg) 2 manieren opwekken:

Door iemand diep te laten ontspannen
Door iemand schrik aan te jagen.

Schrik werkt eigenlijk het beste. Als mensen schrikken kun je ze heel makkelijk en snel in een diepe hypnose krijgen. Hierdoor gaan zij helemaal open staan voor het aannemen van suggesties.

-NAAKTE MENSEN IN DE ZAAL ZIEN-

Hoe sterk kan hypnose werken? Velen kennen wel de shows van Rasti Rostelli of andere hypnotiseurs. Een altijd geslaagde hypnosesuggestie is, dat de hypnotiseur tegen de gehypnotiseerde zegt dat de zaal vol met naakte mensen zit. Op vele filmpjes is terug te zien hoe zo’n persoon onwijs in de lach schiet en met het schaamrood op de kaken steeds weer opnieuw kijkt naar al die ‘naakte’ mensen. Eenmaal in hypnose geloof je deze suggesties zo diep dat het werkelijkheid wordt voor jou. De gehypnotiseerde persoon is er niet meer vanaf te brengen. Hij zíet en ervaart écht een zaal vol met naakte mensen en heeft ook niet meer in de gaten dat hij gehypnotiseerd is. Pas als de hypnotiseur hem uit die hypnose haalt en de suggestie weer ongedaan maakt, dan zal deze persoon de mensen in de zaal weer gaan zien zoals ze zijn: namelijk, met kleding aan.

-ENORME SCHRIK-

Zoals wij het zien is begin 2020 vrijwel iedereen in die hypnose-staat terecht gekomen door de enorme shock van de pandemie. Die schok was zo groot dat het bijna onvermijdelijk was. Ons onderbewustzijn stond totaal open en de kritische mind was ver te zoeken. Onmiddellijk werden we na die shock bestookt met negatieve framing, afschuwelijke beelden en angstige suggesties van de overheid en via de media. Hierdoor kon dit beangstigde hypnotische verhaal over het dodelijk virus zich, zonder dat velen zich ervan bewust waren, nestelen in hun onderbewustzijn. Door de vele herhalingen, iedere dag, ieder uur, al maandenlang is dit verhaal, deze ‘waarheid’ voor vele mensen dé waarheid geworden en kunnen ze het niet meer anders zien. Je zou kunnen zeggen: “zij zien een zaal vol met naakte mensen” (=dodelijk virus) en zij kunnen het niet meer ‘niet-zien’ omdat de hypnotiseurs blijven herhalen dat dit de waarheid is…

-WEL OF NIET BEVATTELIJK VOOR HYPNOSE?-

Niet iedereen is even bevattelijk voor hypnotische verhalen. Dus sommigen mensen kwamen er al snel weer uit, schudden hun hoofd en bekeken de zaak van alle kanten.

Dat kan komen door allerlei redenen. Sommige mensen zijn zich alweer snel op andere zaken gaan focussen. Sommige mensen hebben van nature een zeer kritische mind. Andere mensen zijn van nature geneigd om zaken altijd van alle kanten te bekijken.

En er zijn mensen die nieuwe hypnotische verhalen vonden waar zij zich in vastbeten. Weer anderen waren hypnotherapeut en doorzagen de technieken al snel

-WAKKER SCHREEUWEN-

Wat gebeurt er nu als mensen uit het hypnotische verhaal stappen en zien dat de pandemie toch enigszins anders in elkaar zit dan het in eerste instantie leek? Dan willen ze de (nog gehypnotiseerde) mensen dit ook vertellen. Maar die begrijpen hen niet. Zij zijn nog steeds gehypnotiseerd en zien echt nog steeds (als het ware) een zaal vol met naakte mensen! Oftewel, zij geloven nog steeds in het angstige verhaal over het dodelijke virus dat iedereen dood maakt. Zij kunnen het werkelijk (nog) niet anders zien door die hypnose.

-BEGRIP HEBBEN VOOR ELKAAR-

Wij als hypnotherapeuten vinden het heel belangrijk dat mensen dit begrijpen, omdat juist deze kennis weer kan leiden tot verbinding. Het is geen onwil of dommigheid. Zij zijn (en worden) nog steeds gehypnotiseerd door onze overheid en de reguliere media (mainstream media). Vergeet niet dat jij en ik ook vast zaten in diezelfde hypnose!

Ieder mens heeft zijn eigen tijd en tempo waarop hij of zij uit die hypnose komt.

De manier waarop mensen normaal uit hypnose komen kan op 2 manieren:

De hypnotiseur (=leiders van een land) haalt hen eruit (wij zijn bang dat dit nog even op zich laat wachten )
De persoon luistert niet meer naar de hypnotiseur en stapt er zelf uit. Dit kan doordat het verhaal als te belemmerend wordt ervaren.

En vaker nog omdat mensen ineens een -hé-huh?-moment ervaren. Dat is het moment waarop zij uit die hypnose komen en de zaken kritisch kunnen onderzoeken. Nu de maatregelen steeds gekker en buitenproportioneel worden zie je als vanzelf steeds meer mensen denken: “hé, huh”??? Dat is vaak het moment waarop ze uit deze (Massa-)hypnose komen.

-WANNEER BEN JE UIT HYPNOSE?-

Dit is een onderwerp waar wij alleen al 25 blogs over kunnen schrijven. Dus voor nu kiezen we voor het volgende praatplaatje zodat het simpel blijft. Je zou kunnen zeggen dat je:

UIT hypnose bent als je weer verschillende standpunten kunt innemen zonder al te heftige emoties om daarna bewust te kiezen voor datgene waar jij in wilt geloven. Vanuit vrije wil.
IN hypnose bent als je gehecht bent aan jouw eigen verhaal en dat verhaal ziet als de énige waarheid.

Dat bemerk je vaak doordat je anderen ‘op de kop wil timmeren’ omdat zij jouw waarheid niet aannemen. En wij willen hierin eerlijk zijn: ook wij als hypnotherapeuten herkennen dat ook nog steeds bij onszelf.

-HOE KOM JE ERUIT?-

We willen even focussen op dit specifieke hypnotische verhaal. Om hieruit te komen kun je het volgende doen:

STOP MET KIJKEN EN LUISTEREN NAAR DE HYPNOTISEURS! ZET DE TV/RADIO UIT EN LEES GEEN KRANTEN MEER. Dit helpt velen al om los te komen.
Ga juist tegengestelde (!) meningen beluisteren ondanks al jouw weerstand. Doe dit net zo lang totdat je merkt dat jouw woede en weerstand vermindert. Zodra je daar bent zal je bemerken dat er weer ruimte is om zelf na te denken over jouw keuzes.
Voel je emoties die je voelt, ten volle. Stop ze niet weg! Voel wat je voelt en laat het er zijn, het mag er zijn, je bent mens! Vraag jezelf achter elkaar af:“Wat voel ik nu” en omschrijf daarna aan jezelf wat je voelt in één woord. Blijf deze vraag keer op keer op keer aan jezelf stellen en omschrijf iedere emotie welke in jou opkomt.(Soms is het 4 x hetzelfde gevoel soms zijn het 20 verschillende emoties). Je doet dit totdat je ineens een soort van neutraal gevoel voelt. Dan ben je er doorheen.
Als de emoties te heftig worden is het altijd handig om aan iemand hulp te vragen uiteraard.
Nieuwsgierigheid is ook een geweldige sleutel om uit hypnose te komen. Door alle kanten te belichten en te bekijken, kun je alle standpunten innemen en eruit komen.
Adem diep door je boosheden en verdriet heen, ademtechnieken helpen om uit jouw emoties te komen.

-WAT ALS IK HET VERHAAL BLIJF GELOVEN?-

Wij willen onderstrepen dat als je werkelijk oprecht het hypnotische verhaal inderdaad vanuit verschillende standpunten hebt bekeken, en je dan opnieuw kiest om te geloven dat we in een vreselijke en zeer dodelijke pandemie zitten, dit wat ons betreft helemaal oké is!

Dat is de vrijheid van meningsvorming, van de vrije wil, dat is zo mooi. Hoewel wij persoonlijk niet in dit hypnotische verhaal geloven, laten wij uiteraard iedereen vrij om te geloven wat zij willen geloven. Ons doel als therapeuten en alsmede met dit stuk is om tools te geven waarmee ieder mens vanuit zijn éigen kritische denken en dus vanuit vrije wil, zijn of haar eigen standpunt in kan nemen. Daarvoor moet je wél eerst uit dit hypnotische verhaal stappen zodat je alle standpunten kunt innemen.

-LAATSTE TIP-

Voel altijd of het verhaal jouw persoonlijke emotionele leven dient, dat mag jouw uitgangspunt zijn! Jouw leven is namelijk fijn en gelukkig als jij je fijn en gelukkig voelt. Het heeft niets met de buitenwereld te maken. Dus maakt het verhaal dat je gelooft jou verward of maakt het jou blij? En als je beseft dat je eigenlijk leeft in een wereld vol met verhalen, besef dan ook dat, als je toch mag kiezen, je mag kiezen voor het verhaal waar je het meest gelukkig en blij van wordt.

Liefs

Yvette

& de hypnotherapeuten:

Mark Ringnalda

Monique Boevéé-Spijkers

Petra Niemeijer

Melany Van Oorsouw

Ilse Ruijgrok

Edwin Braker

Suzanne Buddiger

Annemie Derix

Sietske Hintzen

Len Ny

Thomas Scheers

Graziella Pieri

Marjo Verheij

Marion van Zijl

Een licht aan de hemel

Geplaatst op 10 december 2020 door Wakker Onderwijs

Ruim 2000 jaar geleden was er een groot licht aan de nachtelijke hemel. Het werd de ster van Bethlehem genoemd omdat het een nieuwe tijd aankondigde waarin het pasgeboren kindje Jezus een hele belangrijke rol zou vervullen. Het was het begin van het vissentijdperk. Een periode die in het teken stond van “ik geloof”. Omdat het geloven is, en niet weten, kon er door de (religieuze) leiders erg misbruik van gemaakt worden. Veel van de krachtige boodschap die Jezus kwam brengen, werd misbruikt en onzuiver. Ook van vele andere heilige geschriften. Door bijvoorbeeld de Dode-zeerollen en het evangelie van Thomas hebben we kunnen zien hoe de boodschap oorspronkelijk was bedoeld.

Laten we nog een stukje verder uitzoomen: De aarde tolt om haar as. Daar doet ze zo’n 26.000 jaar over. Een ruime tweeduizend jaar per dierenriemteken. Op 21 december 2020 is de overgang van het vissentijdperk naar het watermantijdperk. Een tijdperk van “Ik ben”. De mens mag de strijd van het overleven loslaten en massaal zijn/haar verbinding met de Goddelijke Bron gaan herstellen. Oude systemen van macht, misbruik en onderdrukking zullen niet langer welkom zijn. Het zelfbestuur van ieder wezen wordt geëerd, want het zal in lijn zijn met het hart van het ene Zelf dat we zijn.

De afgelopen decennia is er steeds een beetje meer van het kosmisch licht naar de aarde gekomen om de aarde zelf en al haar leven te voeden met het Eenheidsbewustzijn. 21 december 2012 was een belangrijk omslagpunt. Onze galactische familie wist dat als de mensheid zichzelf dan niet tot uitsterven had gebracht, de weg vrij zou zijn voor planetaire ascensie. De geboorte hiervan zal precies 8 jaar later, aankomende 21 december, plaatsvinden, als het begin van het glorieuze gouden tijdperk. In vele uithoeken van het universum werd hier al lang geleden over gesproken.

Ook dit keer zal er een groot licht aan de nachtelijke hemel zichtbaar zijn. Jupiter en Saturnus zullen op die dag bijna volledig in één lijn met elkaar en de aarde staan. Met het blote oog zullen ze zeer dicht naast elkaar staan. Dit keer wijst het niet de weg naar de Christus in een kribbe, maar naar de wederkomst van Christus in ieder van ons. Hoe symbolisch, dat dit plaatsvindt op de donkerste dag. Vanaf dat moment wordt het elke dag een stukje lichter.

Zal de wereld meteen veranderen? Ik denk het niet. De sluier tussen de dichte 3D realiteit en de hogere dimensies zal zo dun zijn, dat zij die de lont van hun geestelijke olielamp getrimd hebben, als eerste de verandering gaan merken. Dat is voor mij en voor velen al gaande. Vanaf dan zal er een voelbaar collectief omslagpunt zijn. Tot op DNA-niveau zullen onze lichamen een versnelde transformatie doormaken. En ieder zal een innerlijke keuze moeten maken om dit welkom te heten of niet. Grote geheimen die voor de mensheid verborgen zijn gehouden, zullen aan het licht komen. Daar hebben we dit jaar al een voorproefje van gehad.

We mogen elkaar helpen om ons af te stoffen van de as van het slagveld. We mogen elkaar aanmoedigen om onze innerlijke balans te herstellen. Vandaaruit hebben we nog heel wat karma te vereffenen. Alleen al het herstel van de natuur en het omschakelen naar een nieuwe vorm van samenleven zal veel van ons vragen. Vrijheid van mening wordt weer gezien als een groot goed. Onze menselijke diversiteit maakt ons sterk. Alle puzzelstukjes zijn belangrijk in het zichtbaar maken van de Ene Godsvonk. Ziektes zullen worden genezen vanuit harmonie met de (kosmische) natuur en vanuit een holistisch standpunt. En onderwijs? Haha, wie zal het zeggen? In elk geval geen onderwijsplicht meer, want de drang om te leren zit van nature in ieder van ons. Deze kun je niet forceren. Wanneer deze veranderingen gaan plaatsvinden? Dat hangt van jou af. Welke keuzes ga jij maken? Hoe meer mensen de nieuwe aarde omarmen, hoe makkelijker het voor het collectief wordt.

Dank je wel lezer en medereiziger van dit kosmische avontuur. Het zijn pittige tijden voor velen. Weet dat we het samen doen. Dank je wel, familie van het Licht, voor alle hulp en het hooghouden van ons goddelijk erfgoed. Jullie hebben de aarde gezegend terwijl wij oorlog aan het voeren waren. Dank je wel voor alle genade die ons geschonken wordt.

Dit is een deel van mijn visie. En zo kiezen we allemaal het zaad van onze creaties. Dat begint met een keuze welke gedachten je wilt koesteren. Laat je niet misleiden door alle angst die ons nu nog wordt voorgeschoteld. Maak ruimbaan voor een hart dat weer mag vliegen op de wind van Liefde.

✨ GELUKKIG NIEUW TIJDPERK ✨

Van slaaf naar meester

Geplaatst op 18 augustus 2020 door Wakker Onderwijs

ZIJ DIE DE MACHT IN DE WERELD IN HANDEN HEBBEN, HEBBEN DIE MACHT OMDAT ZE DIE VAN ONS HEBBEN GEKREGEN. We vonden het fijn dat iemand ons precies vertelde wat wel en niet mocht en hoe we het beste ons leven konden leven. Daarmee legden we onze verantwoordelijkheid buiten onszelf. Dit spel hebben we voor duizenden jaren gespeeld. En daar hebben zij die de macht hebben/hadden flink gebruik van gemaakt. ER IS EEN FORSE DISSONANT ONTSTAAN IN DE RELATIE TUSSEN DE UITVOERENDE WIL VAN DE MENS EN DE UNIVERSELE WIL VAN GOD/ BRON. De mens is/was grotendeels van God los. Gelukkig is dat in werkelijkheid onmogelijk omdat de schepping alleen maar kan bestaan bij de gratie van de Schepper. Toch is het overgrote deel van de mensheid behoorlijk van het padje af. Het collectief is slaaf geworden van een systeem dat niet langer meer dient. Maar als je een slaaf dom/onwetend houdt, dan is hij/zij niet geneigd om in opstand te komen. En zo kan het systeem in stand blijven.

Een manier om de mensheid “dom” te houden, is door ze niet te voeden met de juiste voeding. Ik denk aan:

Het vergif dat op onze groenten wordt gespoten.
De chemische stoffen die aan het eten en verzorgingsproducten worden toegevoegd.
De zware metalen in de lucht die we inademen.
Fluor in tandpasta en in bepaalde landen zelfs in het drinkwater.
Veel van de reguliere medicijnen.
Maar ook de geestelijke voeding, zoals het achterhouden van wetenschappelijke en spirituele kennis.
Het zaaien van angst en misinformatie via de media.
Het vernietigen van de natuur.
Misbruik van mens en dier.
Het kunstmatig in stand houden van oorlogen.
Een wereld vol elektromagnetische en chemische vervuiling.
Het ontkennen van nabij contact met buitenaardsen.

De lijst zou nog heel lang door kunnen gaan. En ieder punt zou ik verder kunnen toelichten. Daar mag je me persoonlijk naar vragen. Voor nu is het niet nodig hier verder op in te gaan.

Mijn punt is dat ZIJ DIE DE MACHT IN HANDEN HEBBEN, EEN WEERSPIEGELING ZIJN VAN HET COLLECTIEF BEWUSTZIJN VAN DE MENS. Het kan heel verleidelijk zijn om je slachtoffer te voelen van een situatie of om te verzuipen in je zorgen om je eigen welzijn of dat van de aarde. Maar wil je dat?

Het is ook mogelijk om je weer te herinneren DAT JE EEN VRIJ WEZEN BENT MET DE KRACHT OM TE CREËREN WAT JE MAAR WILT. Het is mogelijk om je te herinneren dat je hier bent gekomen om meester te worden over je eigen goddelijke vermogens. Welke keuze maak jij?

En juist dit besef begint bij meer en meer mensen te dagen. Daarmee komt de verantwoordelijkheid weer terug in eigen handen. Je kunt vechten tegen de wetten en maatregelen van de regering. Of je kunt zelf een nieuwe wereld creëren door je te richten op wat je WEL wilt manifesteren. Iedere stap en iedere gedachte doet ertoe. OPEN JE VOOR DE HERINNERING DAT JIJ JE EIGEN WERKELIJKHEID CREËERT DOOR MIDDEL VAN JE GEDACHTEN/ OVERTUIGINGEN/ VERLANGENS. Niet alleen wat je aan de oppervlakte denkt. Bijvoorbeeld een gezond lichaam, overvloed, geluk, een relatie, vrede. Maar ook de gedachtes die (nog) verborgen liggen, waardoor je wensen zich niet kunnen manifesteren. Het is geen magie. Het is volledig verantwoordelijkheid nemen voor alles wat in je leeft.

Je kunt dit doen door te VERTRAGEN. Ga je leven letterlijk langzamer leven. Dan komt er meer ruimte om je bewust te worden van wat je denkt, voelt en doet. Ook op de onbewuste lagen. Er komt meer ruimte om je diepere verlangens te voelen. HOE MEER JE JE HART HIERBIJ BETREKT, HOE MEER JE PERSOONLIJKE VERLANGENS IN OVEREENSTEMMING ZULLEN ZIJN MET DE GODDELIJKE WIL/ JE HOOGSTE ZELF. Wees niet bang om naar de donkere stukken in jezelf te kijken. Ze wachten om door jou met licht te worden bekeken. Pas dan kunnen ze weer doorstromen als deel van de kosmische soep. Je zou kunnen zeggen dat angst de klontjes in de soep zijn en dat licht ze weer doen oplossen.

Ik wens dat vandaag de dag is dat ik, samen met jou, als een meester mijn eigen slaaf mag omarmen. “Dank je wel slaaf. Ik heb van je geleerd. En nu laat ik je in liefde gaan.” Laat je niet afleiden van je zielenmissie. Zo ontstaat er ruimte voor een glimlach zonder reden. GOD/LIEFDE WOONT IN JE. ALS JE DAT TEN VOLLE TOESTAAT, DAN ZAL DE WERELD VERANDEREN. Dat is de Universele wet. Dat is de macht die je in je hebt. Alleen zo zal er een nieuwe wereld ontstaan. Het claimen van je meesterschap is wat mij betreft geen arrogantie maar een ultieme daad van nederigheid.

Namasté (ik groet het hoogste in jou)

Aardetransitie en onze rol hierin

Geplaatst op 24 oktober 2019 door Wakker Onderwijs

Ik kan voelen dat de komende maanden en jaren, zich zeer essentiële processen gaan uitspelen die horen bij de transformatie van de aarde. De enorme hoeveelheid energie/ creatiekracht die momenteel beschikbaar is, kan zowel door het licht als door het duister worden ingezet. Oude machtsstructuren en leiders van deze tijd, voor en achter de schermen, zullen zo worden ingezet dat ze het ‘oude’in stand proberen te houden. Dit is als het tegenhouden van een stromend beekje. Al kun je het stromende water lang tegenhouden,uiteindelijk is het onmogelijk. Hoe langer we als mensheid die verandering in onszelf tegenhouden, hoe groter de krachten van het stromende water worden.

Er wordt gerapporteerd dat momenteel op aarde per dag zo’n 200 diersoorten uitsterven, waaronder veel insectensoorten die nodig zijn voor de bevruchting van onze gewassen. Grondstoffen raken uitgeput. De hoeveelheid bomen op aarde neemt dagelijks met haast onvoorstelbare hoeveelheden af. Dit zorgt voor nog instabieler weer, minder omzetting van CO2 en zuurstof en voor verschralingvan de aardeop grote schaal. Bomen zijn belangrijke natuurkrachten op aarde die we heel hard nodig hebben.

De krachten van het oude machtssysteem die gericht zijn op ‘economische groei’ zijn enorm. We worden verleid met extreem goedkope vliegreisjes, met aanstellingen in het bedrijfsleven en bij de overheid,waarbij we een ton of meer per jaar verdienen. Er wordt ons een beeld geschetst alsof er niks aan de hand is en dat we dit welvarende leven allemaal te danken hebben aan een superieur overheidssysteem, dat zelfs in staat is om de natuur naar zijn hand te zetten.

Meer en meer onrustbreekt uit, bij boeren, leraren, zorgverleners en bezorgde burgers. Schoolsystemen storten in, infrastructuren kunnen de enorme hoeveelheden verkeer niet of nauwelijks aan, de huidige vorm van landbouw loopt steeds verder vast, vluchtelingen vanuit de hele wereld blijven aankloppen en de natuur gaat met de dag verder achteruit.

En tegelijkertijd is daar die prachtige groei van bewustzijn. Over de hele wereld worden mensen wakker en verlangen naar een vredige samenleving waarin we werkelijk voor elkaar zorgen en ons herinneren wie we werkelijk zijn.

Ik zie twee opties:

Wereldleiders en overheden zien in dat het zo niet langer gaat en zijn bereid hun macht te delen met de burger zodat de burger daadwerkelijk het voorbeeld kan leven en nieuwe veranderingen in gang kan helpen zetten.
Wereldleiders en overheden zijn niet bereid hun macht te delen met de burger zodat de burger als van nature ongehoorzaam gaat worden. Dit zal waarschijnlijk leiden tot opstand en steeds hoger oplopende excessen.

Ik roep in mijzelf dagelijks optie één aan. Een zachtmoedige transitie van de aarde en al haar leven waarbij het individu geëerd en gerespecteerd wordt en we samen leren leven voorbij strijd en angst voor tekort.

Aangezien optie twee meer en meer vorm begint te krijgen, wil ik jou als lezer oproepen geen enkele vorm van strijd aan te gaan. Want iedere vorm van strijd, is strijd met jezelf. Oorlog kun je niet bestrijden met wapens. Niks is op te lossen met geweld. Zet vandaag concrete stappen tot verandering. Hou voor ogen wat je het liefst wilt en wees daar trouw aan. Neem iedere dag tijd om stil te staan bij wat je het liefst wilt en vraag jezelf af of je daar trouw aan bent geweest. Geef jezelf iedere dag de kans opnieuw te beginnen.

Als je het gevoel hebt dat je onrecht aangedaan wordt, laat dan je stem horen, wees het levende bewijs, in je acties, dat het anders kan en blijf geloven in jezelf en in je dromen. Kom met een alternatief. Bovenal, weet dat je als mens slechts een instrument bent van een veel groter geheel. Vertrouw op het Licht in jezelf. Het licht zal je helpen de meest liefdevolle stappen te zetten die nodig zijn. Door net als de bomen, stevig met onze voeten op de aarde te staan en onze kruinen gericht naar de hemel, zullen we ons onze werkelijke natuur herinneren. Er is een overvloed aan hulp, die ons kan ondersteunen zodra we er om vragen.

Klik hier voor mijn videoboodschap hierover.

Voorstander of Tegenstander?

Geplaatst op 8 juli 2019 door Wakker Onderwijs

We zijn het zo gewend om onze mening te geven. Ook ongevraagd. “Dit vind ik goed! Dat vind ik stom!” Dan rijzen de volgende vragen bij mij op: Is mijn mening meer waardevol dan die van een ander? Heeft iemand met meer autoriteit een betere mening? Is het belangrijk om mijn mening te verdedigen? Is er überhaupt zoiets als een ultieme waarheid? En als die er niet is, waarom vecht ik dan nog? En als die er wel is, waarom vecht ik dan nog? Want als ik ergens tegen ben, ben ik dan niet aan het vechten (met mezelf)?

Je bent bijvoorbeeld tegen het komende 5G netwerk, tegen onnodig plastic, tegen onnodige vliegreisjes, tegen de huidige farmaceutische industrie, tegen kanker….enzovoort, enzovoort. Word je daar niet moe van? Ergens tegen zijn roept oppositie op. Het kan heel subtiel zijn, maar het is een vorm van oorlog voeren. Het is je aandacht richten op afscheiding in plaats van verbinding. Dat zou dus alle reden kunnen zijn om niet meer ergens tegen te willen zijn.

voorstander Wat nou als je je alleen maar concentreert op waar je vóór bent? Bijvoorbeeld niet tegen kanker of 5G, maar voor een gezonde en veilige samenleving. Of niet tegen onnodige vliegreisjes, maar voor het zorgen van onze planeet. Hier hoef je geen preken over te houden. Je beste reclame is door vanuit een bescheiden houding zelf het voorbeeld te leven. Niet omdat je denkt het beter te weten, maar omdat het je verlangen is om trouw te zijn aan dat wat er in je leeft.

Als dat wat in je leeft in oppositie lijkt met dat van een ander, dan nodig ik je uit om het volgende te overwegen:

Ik hoef geen gelijk te hebben.
Ik hoef mezelf niet te verdedigen.
Ik relativeer mijn eigen inzichten, ze zijn steeds aan verandering onderhevig.
Ik ben nieuwsgierig wat er in de ander leeft. Wat komt deze persoon mij brengen?
Ik voel liefde voor de ander, voorbij de woorden.
Ik voel compassie voor andermans weg.
Ik geef alleen mijn mening/advies als er om gevraagd wordt.
Ik ben het levend voorbeeld van waar ik in geloof.

Ik ben benieuwd wat het je brengt als je besluit niet meer ergens tegen te zijn. Het heeft mij meer vrede in mezelf gebracht. Ik ben meer bescheiden en zacht geworden in het uitdragen van dat wat er in me leeft. Ik leef dit nog steeds vol passie en vuur, maar zonder de agenda om iemand ergens van te hoeven overtuigen. Als er oppositie lijkt te bestaan, kan je dit als een uitnodiging zien om dieper te kijken, net zolang totdat je het gemeenschappelijke erin vindt.

Een mega bloementuin

Geplaatst op 3 maart 2019 door Wakker Onderwijs

Wat als je het moeilijk vindt om je grenzen te bewaken? Wat als iedere zucht van de mensen om je heen als een bom binnenkomt? Wat als je je constant moe voelt door al die indrukken? Dan is de kans groot dat je een muur om je heen bouwt ter bescherming, om zo de overdosis aan input te beheersen. Je trekt je terug in je schulp. Maar dat betekent ook dat de wereld minder kan genieten van wat jij haar komt brengen.

Hooggevoelig of sensitief zijn is een kwaliteit. Het betekent dat je antennes goed werken. Ik geloof dat deze kwaliteit toeneemt naarmate je eenheidsbewustzijn groeit. Als je er op een evenwichtige manier mee om weet te gaan dan is het niet meer nodig om je af te sluiten. Er zijn veel manieren/ technieken die je zou kunnen toepassen. Ik wil je in dit verhaal vooral de overweging meegeven dat de basis begint met een passende mindset.

Het bouwen van een muur om je heen, bewust of onbewust, heeft waarschijnlijk als gevolg dat je alles buiten deze muur als je vijand gaat zien. Hoe dikker je verdedigingswerk, hoe groter je ‘vijand’ wordt. Het kan een flinke kasteelmuur zijn met torens en grachten, maar vroeg of laat komt deze ‘vijand’ binnen, of wil jij naar buiten.

Je kunt het energieveld om je heen (aura) ook zien als een bloementuin. Als je een mooie tuin wilt, dan moet je er goed voor zorgen. Jij bepaalt wie er je tuin binnenkomt en wie niet. De postbode mag erin om een brief te bezorgen, maar blijft niet hangen. Je beste vriend(in) komt binnen en doet pas een stapje terug als jij aangeeft dat het genoeg is.

Je familie staat van nature dicht bij je. Maar dat neemt niet weg dat jij mag aangeven of ze welkom zijn. Jij bepaalt hoe je bloementuin eruitziet en wat voor jou wel of niet oké is. Ook zij mogen jouw ruimte respecteren. Dit valt of staat bij jouw vermogen om goed voor je tuin te zorgen en er je verantwoordelijkheid voor te nemen. Hou je van jezelf? Ben je het waard om goed voor jezelf te zorgen? En als iemand zijn/ haar afval bij je dumpt, sta je dat dan toe?

Als jij helder en stralend in je eigen bloementuin staat, dan zal het voor anderen heel gemakkelijk zijn om aan te voelen wat jij wel en niet prettig vindt. Je kunt je tuin zo groot maken als goed voor je voelt. Uiteindelijk zal jouw tuin die van anderen overlappen: een gemeenschappelijke tuin waar organisch grenzen veranderen en waar gezamenlijk voor gezorgd mag worden.

Hoe mooi is dat, om niet meer tegen een vijand te hoeven vechten, maar slechts goed voor jezelf te zorgen? Voor jezelf zorgen betekent voor mij de ruimte nemen om me af te stemmen en te laten voeden door de Bron. Dit is het ene Zelf, oneindig krachtig, waar alle kleine bloementuinen uiteindelijk in oplossen. Heb je zin om te spelen in deze mega gemeenschappelijke tuin? Probeer dan niet de wereld te verbeteren, maar start in je eigen bloementuin.

Afbeeldingsresultaat voor bloementuin

Een wereld zonder regels

Geplaatst op 26 december 2017 door Wakker Onderwijs

Is het een puberdroom om te kunnen leven in een wereld zonder regels? Komt het alleen maar voort uit een verlangen om lekker te kunnen doen waar je zin in hebt – de zogenaamde schijt-aan-de-wereld-gedachtes? Of is het onze onvermijdelijke toekomst, om zachtjes onze harde regels om te buigen tot liefdevolle richtlijnen?

“Regels zijn nodig om een leefbare samenleving te creëren. Ze scheppen orde in de chaos en geven veilige kaders om in te leven. Regels stellen grenzen aan al die gekken in de wereld die ons betrekkelijk veilige leven onveilig maken. Je kunt gekken toch niet zo maar hun gang laten gaan? Het is maar goed dat er voor terroristen en moordenaars, voor drugsdealers en afpersers, voor pooiers en voor pedofielen een gevangenis is, waar we ze veilig in kunnen opsluiten”.

Deze gedachtes schetsen een algemeen wereldbeeld. Zo denkt ‘men’ in grote lijnen. We lijken het met elkaar eens te zijn. Het is misschien niet ideaal, maar ja, een andere oplossing is er niet…Toch???

In Afrika leven verschillende stammen die daar anders over denken. Zij gaan ervan uit dat ieder stamlid uit zichzelf bij de stam wil horen en voor de ander wil zorgen. Als één stamlid een daad begaat die tegen deze basisprincipes ingaat, zoals moord, verkrachting of diefstal, dan wordt dit lid in het midden van de gemeenschap gebracht. De hele stam schaart zich voor vele uren om dit lid heen om hem/ haar te helpen herinneren aan de oorspronkelijke staat van zijn waarin liefde en gemeenschapszin de basis vormen.

Hoe mooi is dat, die zorg en warmte, als iemand van zijn padje gaat? Als ik iets tegen de afspraken in doe, dan is dat al pijnlijk genoeg. Wie ben ik, en wie ben jij om als rechter op te treden en dit te bestraffen? Is compassie en zorg voor deze persoon niet een veel passender antwoord? Wie denk je die eerder zijn criminele gedrag weer oppakt: iemand die genadeloos in de gevangenis werd gezet, of iemand die met zorg en aandacht hulp werd geboden?

Regels stellen veilige grenzen. Maar wat als iemand ze overtreedt? En wat als we het niet eens kunnen worden over de regels? Ik heb een droom waarin ik zie dat de regels van de wereld zijn omgebogen tot liefdevolle richtlijnen waaraan we elkaar mogen houden. Hoeveel richtlijnen hebben we nodig? Misschien maar één: Behandel anderen zoals jezelf behandeld wilt worden. Daarin heb je alles wel samengevat. Tenminste als je ervan uit gaat dat iedereen in principe lid wil zijn van de ene Stam…

Verkeersregels worden verkeersrichtlijnen. Verbodsborden worden beter-niet-doen-borden. Schoolregels worden handleidingen en leerlingen die steeds te laat komen…? Die worden in het midden van de stam gezet.

Wie begint dit te leven? Wie durft zich over de angst heen te zetten om misbruikt te worden? Wie wil geloven dat ieder stamlid een gezonde basis heeft? Wie is bereid zich als eerste te voegen naar het beeld dat regels overbodig zijn en richtlijnen voldoende? Wie is bereid om zelfs de basismoraliteit die we met elkaar hebben opgebouwd, in twijfel te trekken en voorbij onze regels te kijken over goed en kwaad?

Het begint in het klein, door bijvoorbeeld te kiezen voor een geweldloze vorm van communicatie. Het begint met het opvoeden van onze kinderen zonder straffen en belonen, want ook dan leggen we onze wil op. Het begint met een gebaar van vergeving van iemand die zijn/ haar basisprincipes vergeten is.

Mijn hart barst van verlangen om dit elke dag, meer en meer, vorm te geven. Niet dat ik dan voor alle problemen een oplossing heb, maar ik heb wel het vertrouwen dat de Liefde in mij me in iedere situatie de weg zal wijzen.

Galadriël

Geplaatst op 26 augustus 2017 door Wakker Onderwijs

3587660-galadriel-the-hobbit

In een prachtig bos waar de bladeren altijd groen waren en de bloemen het hele jaar door bloeiden, woonde een elfenvolk. Het was een afgelegen gebied waar weinig mensen kwamen. En de mensen die er kwamen, zagen de elfen meestal niet. Simpelweg omdat ze er niet in geloofden of te druk waren met denken aan andere dingen.

Galadriël was aan het spelen in huis. Ze woonde in een schitterend boomhuis, waar haar familie al vele generaties lang had gewoond. Het huis was gemaakt van alles wat het bos hen te bieden had en werd verstevigd door elfenkracht. Als je je goed concentreerde, zag je dat er een lichte gloed vanaf straalde. Galadriël liep de trappen op naar haar kamer. Het was de hoogste plek in huis en dat was heel bijzonder. Vanaf haar kamer keek ze uit over de boomtoppen van het bos. Als je goed keek kon je de rand van het woud zien, waar de natuur geleidelijk overging in een heuvelachtig graslandschap met kabbelende beekjes met kristalhelder water. Ze hield ervan om uit haar raam te klimmen en op het dak van het huis te staan. Dan spreidde ze haar armen en snoof de heerlijk zoete geur van het bos en de aarde in. Wat hield ze veel van de bomen en de planten.

“Galadriël!”, riep haar moeder hard vanuit het raam. “Kom nu naar binnen. Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat ik niet wil dat je op het dak staat.” Beduusd en een beetje geschrokken kroop de prachtige elfendochter door het raam naar binnen. Ze ging op bed liggen en mijmerde wat voor zich uit. “Waarom reageerde haar moeder zo overdreven als ze op het dak stond? Elfen kunnen toch zeker vliegen?” Ze viel in slaap en droomde opnieuw dat ze op het dak stond. De kleuren, geuren en geluiden waren zo echt dat ze het verschil tussen wakker zijn en dromen niet kon onderscheiden. Het avondrood van de lucht, de vogelconcerten, die rijke geur, ze kon er geen genoeg van krijgen. “Galadriël!” Opnieuw riep haar moeder haar naar binnen. “Mama, het is goed. Er zal me niks gebeuren”, sprak ze in de zachte elfentaal. Toen werd ze wakker. Het was al ochtend. Ze rilde van de kou. Ze had de hele nacht met haar kleren aan op bed gelegen. “Hoe had de tijd zo snel kunnen gaan?”

“Galadriël, lieverd, kom je eten? Het is al laat en vandaag is een belangrijke dag”, riep haar moeder van beneden. Ze ging de wenteltrap af naar beneden en schoof aan de lange, eikenhouten tafel. Deze bijzondere tafel had haar altijd verbaasd. Alles in de elfenwereld was licht en zwierig. Dat kon ze niet van deze tafel zeggen. “Het is nog een wonder dat die niet door de vloer naar beneden stortte”, peinsde ze. Ze had het eigenaardige gevoel dat haar familie altijd al een beetje anders was. “Heb je lekker geslapen?”, vroeg moeder. De prachtige vrouw met haar goud glanzende haren keek haar zacht en liefdevol aan. Het voorval van gisteravond was al lang vergeten. Galadriël begon te vertellen over haar droom en wat ze in haar droom tegen haar moeder zei. “Het wordt tijd dat ik je meer vertel over wat er met Moeder is gebeurd”, sprak haar mama. De elfen noemde de moeders van de moeders, tot in alle generaties: “Moeder”. “Moeder stond lang, lang geleden net als jij op het dak, en toen scheerde er een grote adelaar over en die nam haar mee. Sindsdien hebben we niets meer van haar vernomen. Maar jouw droom heeft mij helpen inzien dat ik de angst om jou, mijn lieve dochter, op deze manier kwijt te raken, ongegrond is. Je bent vrij om daar te staan zo vaak je wilt.” Galadriël wist niet wat ze hoorde. Haar hart bonsde en ze had een rode blos op haar wangen. Ze besefte nu pas hoe belangrijk dat voor haar was geweest.

“Kom”, sprak haar moeder. “Ik ga je haar mooi maken en je deze nieuwe jurk aantrekken.” Ze pakte een schitterende jurk uit de kast. Hij was gemaakt van elfendraad. Hier moesten tientallen elfen dagen aan hebben gewerkt. “Vandaag is het elfenkoninginnedag en je mag de koningin een hand geven.” “Oh ja, dat is waar ook!” Galadriël kreeg het er nog steeds een beetje benauwd van als ze eraan dacht. Ze had eigenlijk liever haar oude spijkerbroek aan, maar ze begreep dat ze daarmee niet voor de dag kon komen om de koningin te ontmoeten.

In de middag was het zo ver. Alle elfen uit het bos kwamen samen rond een elfenvuur. Het vuur gaf een lichtblauwe gloed en was heerlijk warm. De vlammen dansten en de jonge elfen speelden ermee. Je kon je er niet aan verbranden. En toen, als uit het niets, stond daar hun koningin. Wat was ze mooi! Haar ogen straalden zo veel liefde en wijsheid uit! Haar fonkelende gewaad wapperde in de wind. “Lief kind”, sprak de koningin. Zo begon ze altijd haar toespraken. Iedereen voelde zich dan aangesproken. “Ik ben vandaag 973 jaar oud geworden en ben dankbaar je te mogen begeleiden op je reis.” Galadriël vroeg zich af welke reis de koningin bedoelde. “Op mijn verjaardag wil ik je een cadeau geven.” De koningin opende een gouden trommeltje met schroefdeksel en pakte er met duim en wijsvinger wat poeder uit. “Ga dicht bij elkaar staan, rond het vuur”, sprak ze verder. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, dacht Galadriël, toen meer dan 500 elfen zich allemaal rond het vuur moesten verzamelen. Alle vleugels werden in elkaar gehaakt. Het gaf haar een warm en veilig gevoel. Toen strooide de koningin het poeder uit over het volk en een gloed van geluk vervulde het hele elfenvolk. Alle zorgen en verdriet waren weg. Alleen puur geluk vervulde het in elkaar gehaakte bolletje elfen. “Zoals je je nu voelt, lief kind”, ging deze indrukwekkende vrouw verder, “zo hoor je je altijd te voelen. Dat is je natuurlijke staat van Zijn. Als dat niet zo is, dan is er iets mis. Ik wil je vragen om naar huis te gaan en na te denken hoe je kunt terugkeren naar dit geluk als zorgen en verdriet mochten binnensluipen. En denk eraan”, eindigde de koningin, “dit poeder hielp je slechts herinneren wat altijd al het jouwe was. Deze kracht vind je in jezelf.” Ze vloog op de binnenste kring rond het vuur af en gaf Galadriël en alle anderen die daar stonden een hand.

Zo ging het volk uiteen om na te denken over wat de koningin gezegd had. Galadriël vloog, half dronken van de persoonlijke ontmoeting met de koningin, naar huis. Ze ging onmiddellijk de wenteltrap omhoog naar haar kamer, deed haar raam open en klom het dak op. Het weidse gezicht over het woud en de frisse lucht deden haar goed. Ze haalde diep adem. “Wat een intense dag! Zou het werkelijk mogelijk zijn om altijd gelukkig te zijn? Hoe zou dat kunnen wanneer er erge dingen gebeurden zoals de verdwijning van Moeder? Daar kon niemand zich toch gelukkig bij voelen? Ze had het nog maar nauwelijks gedacht of een grote adelaar dook met luid gesuis vanuit de lucht naar beneden en greep Galadriël bij haar kraag. Ze kreeg amper lucht en werd zo door elkaar geschud dat ze niet meer wist wat boven of beneden was. “Wat gebeurde er? Waar was ze? Waarom was het opeens zo verschrikkelijk koud geworden?” Toen zag ze dat ze hoog in de lucht vloog. “Zo hoog had ze zelf nog nooit gevlogen. Oh nee, de adelaar! Wat kon ze beginnen?”

Na een korte tijd, het leken slechts enkele seconden, liet de adelaar haar plotseling los. “Help!” Maar meteen voelde ze een zachte ondergrond van veren en takken. Ze was in het nest van de adelaar beland. Ze had altijd gedacht dat het dak van haar boomhuis het hoogste punt van de wereld was. Maar nu bevond ze zich op een besneeuwde bergtop die honderden malen hoger moest zijn. De wind waaide guur over het nest. Binnenin het nest was het stil. De adelaar sloot een vleugel om Galadriël heen als bescherming tegen de kou. Met een heldere stem begon hij te spreken:

“Lief kind,

door iedereen bemind.

Door vuur en door ijs,

ik ondersteun je op je reis.

Voor elf en voor mens,

vertel me je dierbaarste wens.”

“Nou”, begon Galadriël verontwaardigd, “Ik zou willen weten waar Moeder is.” De adelaar kreeg een twinkeling in zijn ogen en sprak verder:

“Ook moeder is met mij heen gegaan.

Ik zag haar zomer en winter staan

op het dak in het elfenbos,

zacht als een kuiken,

slim als een vos.

In dit nest is zij geïnitieerd

opdat zij het volk goed regeert.

Ook ik ben slechts een pion in het spel

en volg een hoger bevel

om de Bron van dienst te zijn,

waarin alles Eén is,

groot en klein.”

“Dus…”, begon Galadriël, “Moeder is de koningin?” Dit keer boog de adelaar diep, als bevestiging op haar vraag. Galadriël was geschokt. Moeder was zo dichtbij en niemand had het geweten. De adelaar ging verder:

“Op deze bijzondere dag is het mijn taak om jou in te wijden

en het pad van het egoïsme te mijden.

Alleen dan zal ook jij een goede koningin zijn,

zuiver en rein”

Nu begon het Galadriël echt te duizelen. Sprak de adelaar over haar koningschap? Maar alles begon op haar plek te vallen. De droom die ze had gehad over hoe ze haar moeder had verteld dat ze veilig was op het dak. De verjaardag van de koningin. De hand die ze van haar had gekregen. En tenslotte de opdracht die het volk had meegekregen. Alles leek zo mooi als een puzzel in elkaar te passen. Het was allemaal een voorbereiding geweest op een nieuwe fase in het koningschap. Alsof de adelaar wist wat Galadriël dacht, eindigde hij:

“Wees maar niet bang.

De wissel van het koningschap duurt nog lang.

Er is nog veel tijd

waarin ik jou voorbereid.

Ik zal je onderwijzen.

Niemand mag het weten.

Het volk zal je prijzen.

Je grootsheid is niet te meten”

En met die woorden zette de adelaar Galadriël op haar rug. Met een grote sprong doken ze de diepte in en na een duizelingwekkende vlucht zat ze weer op het dak van haar eigen huis. “Had ze dit nou allemaal gedroomd? Nee, daar was het té echt voor geweest. Ook een veer uit het nest, die was blijven plakken aan haar elfenjurk, was het stille bewijs dat wat er zojuist gebeurd was niet slechts een betekenisloze droom was geweest. “Wanneer zou haar volgende ontmoeting met de adelaar zijn? Zou iemand het gemerkt hebben?” Ze besloot er niet meer over na te denken. Het zal vanzelf wel duidelijk worden. En wat betreft de vraag die de koningin (Moeder!) het volk vanmorgen stelde: Daar had ze al wel een antwoord op. Ze zou haar leven wijden aan het helpen van alle wezens. Iedere dag. Dat zou haar helpen om de hele dag door gelukkig te zijn en angst en verdriet voorgoed achter zich te laten.

“Galadriël!”, riep haar moeder onder aan de wenteltrap. “Eten!” “Ja mam, ik kom eraan.”